Levr Quenta - Chap. XXI.
Victor Guilmer, 1836 (p. 83-86)
Ne qet eb dessin, ô Guerc’hes dreist an oll guerc’hezet ! e sortiit eus ho solitud a Nazareth evit en em zisques d’ar bed. Ar garantes evit ho nessa eo a ra deoc’h e c’huitaat.
Eürus an draonniennou dre bere e valejoc’h ! Meneziou eus ar Judee, tridit gant ar joa.
Mam dign eus an Doue a garantes, a boan an Arc’æl en deus lavaret deoc’h ar stad e pehini en em gav ho qiniterv Elisabeth, ma en em hastit da vont d’he bizita.
Mont a rit gant pres, eme an aviel. Inspirationou ar Speret-santel a c’houlen beza executet promptamant.
Ar meneziou a renqit da dreuzi n’oc’h arretont qet. Ar garantes evit an nessa a c’houlen avichou beza preferet d’ar joa a gaver en exerciçou a zevotion.
Ho carantes evit an nessa nen deo qet eur garantes eus a eur moment. Chom a rit var dro tri mis e ty Elisabeth, evit rei dezi ho sourci hac ho servichou mad.
Peguen bras frouez a zantelez ne broduas qet ar vizit-se great dre garantes evit an nessa ?
Elisabeth a oue carguet eus ar Speret-Santel : Yan Vadezour a oue sanctifiet e cof e vam.
Elisabeth hac he phried a veve evel daou zen vertuzus, mæs oc’h exempl-c’hui, ô Guerc’hes ! o rentas santelloc’h ha parfætoc’h.
Mar carit Doue, va mab, e carot ives ho nessa, evit pehini eo disqennet eus an èn, eо en em c’hreat den ha maro var eur groas.
Arabat eo deoc’h santout ebqen carantes evit ar re-all : ret eo e disques dre œuvrou.
Qement a dud affliget a so pere ho deveus ezom da veza consolet dre ho comsou ! Qement a dud miserabl ha malheürus a so pere ho deus ezom eus ho sicour hac oc’h aluzen !
Doue en deus permettet e vige var an douar qement a dud miserabl, evit ma en em rentchent santel dre ho phatiantet, ha c’hui dre ho servichou mad en ho andret.
Bezit prompt da soulagi ho nessa, pa ellit en ober promptamant. Pa differer, e coller atao un dra bennac eus a verit an drugares.
Na visit qet pis : roit gant an oll larguentes possubl.
Sellet pis oc’h an nessa er servichou mad pere a renter dezan, a so reculi dirac an deveriou eus ar vertus a garantes, qentoc’h eguet na de ho ramplissa.
Pa na ellit renta servich d’ho nessa dreizoc’h oc’h-unan, goulennit evitan digant re-all. Bezit e alvocat ha dirac ar re-all ha dirac Doue.
Na gonsiderit qet an den ebars en nessa, mæs considerit Doue en e bersonach.
Neuze piou bennac a c’houlenno sicour diganeoc’h, ne refuzot netra, rac ne falvez qet deoc’h revus netra da Zoue.
Rei a reot evel pa rofac’h da Zoue e-unan.
Ma na rêr vad d’an dud nemet o consideri ho merit hac ho c’haliteou mad, ne reor qet alies a vad dezo.
Carit, va mab, an œuvrou a drugares pere a so a enep ho meno. Carit exerci ar garantes evit ar re-all, en despet d’ar yenien a elfac’h da gaout evit certen tud.
Doue e-unan a zesq deoc’h, dre e exempl, ober vad d’an oll dud, memes d’ar re ingrata : Roit[1], eme Jesus, hac e vezo roet deoc’h. Roit danves perissabl, ha Doue a royo deoc’h, evit recompans, pinvidiguezou eternel.
Roit avisou mad d’ho nessa, evit en douguen d’ar mad pa er guêllot en douetanç var ar pes a rayo, ha Doue, dre e inspirationou, ho sicouro d’en em denna eus ho poaniou speret. Roit d’ar re affliget ha chagrinet comsou a gonsolation, hac an Doue a bep consolation, dre ar c’homsou eus e c’hraç, ho souteno en oc’h affliction.
- ↑ Luc. 6.