Levr pevare - Chap. II.
Victor Guilmer, 1836 (p. 318-321)
Pa gonsideran, ó Mari, mam Doue ! ho qiniveles, ho pues, ho maro, ho cloar en êe, e cavan etre Jesus ha c’hui mercou a henvelidigues pere a ravis va c’halon.
Unisset oc’h bet gant ho mab e decrejou eternel ar brovidanç. Ac’hanoc’h, ervez an Ilis, e lavar ar furnes eternel : Doue[1] en deus va, phossedet a zalec commançamant e henchou, pe a bep eternite. A zalec an eternite on bet predestinet ha choaset expres da veza mam d’am Doue. Pa daule Doue fondamant ar bed, me a antree en e zessinou hac en e zonjou.
Pet promessa, pet figuren, pet symbolen, el lesen ancien, pere, о c’hannonç Jesus, oc’h annonç ive oc’h-unan, ô Mari !
Jesus a so bet dibec’h dre natur, ha c’hui, delivret dre c’hraç, dioc’h ar pec’het originel, a so bet exant a hep pec’het actuel, memes am disterra.
Mab Doue ranfermet en hoc’h entraillou chast, n’en deus great ganeoc’h, epad nao mis, en eur feçon, nemet eur memes tra.
Epad e vugaleaich, er magac’h gant hо substanç, pehini a deue da veza ive e substanç.
En e vues cuset, en deus passeet tregont vloas ganeoc’h, hac ho poa ho taou ar memes ty, ar memes madou, memes exerciçou, memes santimanchou.
Epad ma presegue an aviel, e partachoc’h e labourou, qement ha ma voue possubl, hac epad e bassion, e partachoc’h ive e vеs hac e gonfusionou.
Jesus a so bet an humpla, an douça, ar charitapla, ar patianta eus an oll dud ; c’hui, ô Mari ! a so bet ar batianta, ar charitapla, an douça, an humpla eus an oll merc’het.
E Jesus e ma an assamblaich eus an oll berfectionou divin, enoc’hui an assamblaich eus an oll berfectionou crouet, mæs en eur fæçon qen excellant, ma tispariss oll berfectionu an Æles hac ar Sænt dirac ho re-c’hui.
Jesus en deus ho rentet qen henvel ountan, dre ar brassa vertuziou, ma en deus great ac’hanoc’h un imaich beo anezan e-unan.
Evel Jesus, oc’h eus en em gonservet yac’h ha divrein er bes.
Ressuscitet eo dre e buissanç e-unan ; c’hui a so ressuscitet dre eur privilaich particulier en deus accordet deoc’h. Evel Jesus oc’h pignet en êe, corf hac ene. Eno eo asezet en tu deou d’e dad ; c’hui a so asezet en e guichen.
Jesus a so oll-galloudec dreizan e-unan ; c’hui a so oll-galloudec dre ho mab, pehini en deus ho carguet da zistribui an tensoriou eus e c’hraç.
Jesus a so ar mæstr eus an êe hac eus an douar ; c’hui a so rouanes an Æles hac an dud.
Partout e lec’h ma zeo adoret Jesus, e zoc’h ives henoret. N’en deus qet a galon consacret d’e garantes na ve ive antieramant consacret deoc’hui.
N’en deus qet a ilis savet en henor da Jesus ne deffe un auter benac pe un imaich en hoc’h enor.
An hano douç a Vari na ves jamæs dispartiet dioc’h an hano douç a Jesus, e guinou hac e calonou ar guir dud fidel.
An ilis a unis alies, en he offiçou, ho meuleudiou d’ar re a ro da Jesus. Celebri a ra ar mysteriou eus ho pues, evel ma celebr ar mysteriou a vues Jesus.
Jesus a so roue an amseriou, sourcen ar c’hraç, hon alvocad e qever an Tad, an Doue a visericord, an Doue a bep consolation, sclêrigen ar bed.
Ha c’hui a hanvomp, gant an ilis, rouanes ar bed, rouanes an êe, hon alvocades, mam ar c’hrac, mam a drugares, consolation ar re affliget, eur stereden pehini, var ar mor eus ar bed-ma, a gundu hor c’hamejou varzu ar pors eus ar silvidigues.
Graçou eternel ra vezo rentet da Jesus da veza accordet deoc’h an oll faveuriou hac an oll brivilaichou pere a gonvene da un hevelep mab da rei da un hevelep mam.
Ah ! Guerc’hes santel, mar deo eus ar re henorapla deoc’h ar c’honsiderationou pere e teuan da ober en ho presanç, e zint eus ar re zouça d’am c’halon ha d’an oll galonou pere ho car.
- ↑ Sap. 9. 8. 9.