Marc’harit al Leur-gêr
A ra bemnoz tro kêr
O klask ar re vihan
’Vez er maez o-unan.
Marc’harit an druilhen
O c’has da veg al lenn
Pa n’ o moug er poullou
A gav war he henchou.
He bleo gris ha dispak
Gant an avel a strak ;
He mouez moan ha monklus
Da glevet ’zo euzus.
En he genou hep ment,
’Zo skilfou ha nann dent ;
E beg he c’hrabanou
’Zo mellou ivinou.
He zreid zo brasoch c’hoaz
Daoust d’ê beza en noaz ;
He c’horf hir ha melen
’Zo ’vel eur vuzugen.
Sorserez ha diaoulez,
Chom a ra er menez,
’N eun toull dindan eur roc’h
’Lec’h ’klever he soroc’h.
Eur spont eo ’vit ar vro,
Gwall-vrud he deus tro-dro.
Merc’hedigou dinamm,
Pa laro d’ eoc’h ho mamm :
« Marc’harit al Leur-gêr !… »
Kerzit buan d’ar gêr,
Sentit raktal outi
Ha serrit dor ho ti.
