An Ælez dre urz Doue a sono an drompill par-tout, en ur lavaret : Sevet, tud varo, deut d’ar jugeamant. Voar ar voez se an oll a resuscito en ur serr-lagat. An articl-se eus hon fe a so bet prouvet gant J. C. memes a enep ar Saduceanet, pere a nac’he resurrection ar c’horfo. Hon mæstr divin, e Ebestel, ar prophetet, ar sænt o deus resuscitet cals a dud. Ar Scritur a goms alies eus a resurrection ar c’horfo, hac ar ræson e goulen : rac an ine peini a so immortel ha groet evit ar c’horf, a c’houlen bezàn unisset gantàn. An den a so composet a gorf hac a ine : na oufe bezàn parfætamant evurus a nez hac an eil hac eguile. Oll e resuscitomp er memes corf hon deus voar an douar. Lennet ar levr eus an den santel Job : Hon c’horfo o devo bet lod eus a œuvro hon ine ; bezàn o devo ive lod eus e joa pe e valeur.
An Tado santel goude ar Scritur, a lavar penaus corfo ar re evurus a vezo sclær ha brillant, agil evel ar speret, subtil en hevelep fæçon ne allo netra o c’hareti, evel corf J. C. peini a antreas, door ha prenest serret, e lec’h ma voa an Ebestel ; anfin corfo ar re evurus a vezo incapabl da soufr nep sort poan. Ar Scritur sacr ne lavar netra voar gorfo ar re daonet. Apparanç so e vezint spouronus ha terribl dre ar merq a reprobation imprimet voar ho zall, evel ma vezo glorius re an dud evurus dre an impression eus ar c’hraç. An oll a resuscito : un articl eo eus hon fe, darn evit ar gloar, darn-all evit ar poanio eternel. Un articl-all eo eus hon fe, penaus an oll a vezo barnet un deiz gant cals a solemnite. En deiz terrubl-se a goler Doue, an eaul, al loar a gollo ho sclærigen ; ar steret a changeo a blaç, ar bed en antier a vezo distrujet, an douar, ar firmamant a vezo devet dre an tân, an dud a velo J. C. carguet a c’hloar hac a vajeste, o tisquen voar ar houabren gant an Ebestel, an Elez hac an ineo evurus. E groas a barisso en triomph. J. C. a vezo azeet voar e drôn evit barn ar re veo hac ar re varo, da lavaret eo, an dud just hac ar bec’herien. En dro dezàn e vezo azeet an oll ineo evurus, pere a varno gantàn an drouc sperejo hac an dud impi. Rac peguement benac ma ve barnet pep den goude e varo, J. C. a raï ur varn public ha general en fin ar bed, evit rei da anaveout publicamant e gomportamant, e brovidanç a enep pehini an dud impi o defo quement blasphemet ; evit separi publicamant an dud just hac ar bec’herien ; evit punissa pe recompansi en o c’horf quen couls hac en o ine ; an Ælez a separo ar re choaset dious ar re reprouvet. An dud santel a vezo en tu deo, an dud fell en tu cleiz. J. C. a lavaro d’an dud santel : Deut, tud biniguet, da bossedi ar rouantelez preparet dac’h a boue commançamant ar bed. Bet am eus naon, hac oc’h eus roet din da dibri ; bet am eus sec’het, hac oc’h eus roet din di eva, etc. Lavaret a raï d’an dud fall : Iit pell diouzin, tud miliguet, da dân an ifern gant an diaoulo ho consortet ; naon am eus bet, ha n’oc’h eus quet roet din da dibri ; sec’het am eus bet, ha n’oc’h eus quet roet din da eva, etc. Neuse ar re daonet a vezo precipitet en ifern corf hac ine, evit soufr ar poanio eternel ; ar re just a vezo conduet d’ar barados evit jouissa gant J. C. ; ar sænt hac an Ælez eus ar vuez eternel.