Simon a Vontroulez/Chabistr IX
A. Ledan, 1834 (p. 37-39)
Simon a Vontroulez a inspir ar resination, hac a ra concev esperanç da eul labourer digouraget.
Bonjour, den venerabl, eme Simon a Vontroulez, da ul labourer a voa occupet en e verger. Eh bien ! ha mad e za ar bed ganac’h er bloa—mâ ? — Calz a vanq, eme ar pautr-côs, en eur hija e benn gant tristidiguez.
Al labourer. — Allas ! guelet a rit ervad e zeo manqet an avalou, ha na vezo get a frouez. Cetu an eil bloavez e vanq an eaust, hac e velàn va greg, va bugale guèz ha me, var ar poent da vervel gant an naon. Na meus mui a gourach, ha na ouzòn petra da ober.
Simon. — Evit certen, ur maleur braz a errru ganêc’h, va mignon, hac ho clêm a ràn a greiz calon ; mes n’en deo qet ous en em lezel digouraji e remedior d’an droug. Arabat eo, evel a lavarer strinqa an trebez varlerc’h ar vassin. Bevech ma fell d’an den stourm a enep an adversite, e zeo certen da drec’hi varnezi. An hini a voar souffr gant resination, deport gant paciantet, labourat gant parfetet ha fermder, na vez james trec’het gant ar goual-fortun. Doue en deveus lavaret : En em sicour, ha me as sicouro. Mont a rit da lavarat dìn oc’h eus grêt oll qement a ellec’h, ha noc’h qet evit ampech an amzer gontrol da goll hoc’h eaust. Conveni a ràn eus a guementse, hac e zeo justamant abalamour da ze e tleit caout ar zicour hoc’h eus ezom. N’en em digouragit qet eta. Un den honest, ul labourer calonec na varv james gant an naoun, nac én, nac e vugale. Al labourerien douar a zo ar souten eus ar gouarnamant ; ha d’o zro, pa o deveus ezom eus anezhàn, ar gouarnamant a deu d’o zicour. Bezit tranqil ; ar Roue a evessa varnoc’h ; diminui a ra hoc’h impodou, ha mar deo ret, e fournisso dêc’h ar voyen da zeport evit ober hoc’h eaust ar bloa a zeu. Calon ha courach ! Ar maleur a so evel an dud lach ; poursu a ra an neb a laqa da grena, hac a dec’h pa zeporter ferm anezàn.
Al Labourer. - Bete hen ne meus qet manqet
a gourach ; mes dre forç da vont ec’h uz.
Simon. — Oh ! oh ! mac’h uz evelse, n’en deo qet a dremp vad. Ret eo dezàn padout betec ar fin, rac er moment ma quitta ac’hanoc’h eo, marteze, ar moment e pehini e zeac’h da nonpas caout mui ezom eus anezàn. Allon, va mignon qèz, resination, paciantet ha fermder ! Countit gant se var madelez Doue, ha pa vezot en em dennet eus ac’halesse, bezit sonch emeus diouganet se dêc’h. Adie, den venerabl.
Al Labourer — Beach vad ha bennos Doue eus ho conseillou mad, Autrou qèz.