om ha Damian a oa daou vreur-gevel ginidik eus an Arabi. Ober a rejont o studi er Syri, ha dont a rejont da vezan desket kaer war ar vedisinerez. Ken barrek oant war o micher, ma tapjont brud ha ma oent goulennet en pep tu. O vezan oant kristenien, n’eo ket hepken gant korfou o c’hlanvourien e kemerent preder, klask a rênt ive an tu da zilan en o eneou bue Jezuz-Krist.
Ken distag e oant diouz madou an douar ma ne gemerent gwenneg ebet evit o foan. O chom e oant en kêr Eje, er Silisi, karet ha doujet gant an holl.
P’en em lakas Dioklesian d’ober brezel d’ar gristenien, e oe ’n emgemeret oute e-touez ar re gentan. Lysias, gouarner ar Silisi, a reas o digas dirazan, hag o vezan ne felle ket d’eze kinnig ezans d’an doueou, e lavaras d’e dud : Liammet treid ha daouarn an daou-ze ha skoet warneze hep damant.
An daou verzer ne nac’hjont ket o Doue evit kelo ze ; ar gouarner a reas o stlepel er mor don, mes êle an nenv a dorras o chadennou, hag e c’halljont dont d’an douar hep droug ebet. Neuze Lysias a reas o zeurel en tan, hag o vezan ne rê droug ebet d’eze, kennebeut, e lakas o dibennan : en doare-ze e tastumjont kurunen o merzerenti.
O c’horfou a oe sebeliet en Syr. Brud eus o zantelez hag eus o galloud dirak Doue a yeas, n’eo ket hepken dre ar zav-heol, mes ive dre ar c’huz-heol. En Rom hepken e oe savet nao iliz en o enor. O hanoiou a ve lavaret bemde arôk ar gourreou en oferen.
Setu aze gwir vreudeur ; brezel ebet n’en deus gallet terri ar garante a oa etreze ; skuilhet o deus o gwad ha heuilhet o deus an Otrou ; disprijet o deus lez ar roue, hag en em gavet int en lez an nenv.
O ! na pegen mat ha pegen kaer eo gwelet breudeur o vevan unanet !
Disprijet o deus lez ar roue, hag en em gavet int en lez an nenv.
Brevier Rom.